Tekst pochodzi z “Plastime Magazine” nr 1/2021
Pandemia mocno namieszała w prognozach rozwojowych dla przemysłu. Niewiele zmieniła natomiast w samych kierunkach rozwoju, które, przynajmniej w sektorze przetwórstwa tworzyw sztucznych, wydają się niewrażliwe na fluktuacje koniunktury – pisze Agata Świderska na łamach “Plastime Magazine”.
Na krótko przed wybuchem epidemii koronawirusa firma analityczna Grand View Research prognozowała, że w latach 2020-2027 branża przetwórstwa tworzyw sztucznych będzie rosła w tempie 3,2% r/r, a największym stymulatorem tego wzrostu będzie rosnący popyt ze strony sektora budowlanego, motoryzacyjnego oraz produkcji elektroniki. Ile zostało z tych prognoz? Niewiele, biorąc pod uwagę, że krach na rynku motoryzacyjnym spowodował nagłe tąpnięcie popytu na tworzywa w tej branży, a większość rządowych inwestycji infrastrukturalnych w największym stopniu napędzających zapotrzebowanie na polimery została wstrzymana. Jeśli jednak na raport ten spojrzymy z perspektywy trendów, może on nam dostarczyć kilku cennych informacji.
Trendy odporne na wirusa
Pandemia jedynie opóźniła bowiem, ale nie spowodowała odwrotu od trendów obserwowanych na rynku od dobrych kilku lat. Dążenie do redukcji całkowitej masy pojazdów nadal napędzać będzie popyt na części samochodowe z tworzyw sztucznych, mimo chwilowego spadku liczby zamówień spowodowanego dekoniunkturą na rynku motoryzacyjnym.
Podobnie wzrost zaludnienia, urbanizacji i industrializacji, zwłaszcza w krajach rozwijających się, przełoży się w kolejnych latach na wzrost inwestycji infrastrukturalnych, nawet jeśli w okrojonym wymiarze. Przemawia za tym także fakt, że głównym regionem inwestycyjnym mają być Chiny, które – jak się wydaje – skutki pandemii mają już w większości za sobą. A ponieważ także i tu – podobnie jak w pozostałych regionach – tworzywa masowo wypierają konwencjonalne materiały do produkcji rur, kabli, izolacji, podłóg, okien czy zbiorników, być może jeszcze w tym roku należy się spodziewać zwiększonego popytu na tego typu wyroby.
Nie w każdym sektorze pandemia spowodowała jednak spowolnienie: producenci opakowań z tworzyw sztucznych od początku epidemii obserwują zwiększony popyt na opakowania żywności, kosmetyków i leków oraz opakowania transportowe.
Korzyści z tego tytułu odnoszą także producenci polietylenu, który już w 2019 r. stanowił ¼ całego wolumenu wytwarzanych polimerów. Jego gęstszy wariant (HDPE) jest bowiem szeroko stosowany w produkcji opakowań środków czyszczących, kartonów do mleka i pojemników na śmieci, zaś z LDPE wykonuje się opakowania dóbr konsumpcyjnych i żywności. Popyt na ten materiał wzrasta więc proporcjonalnie do popytu na opakowania z tworzyw sztucznych – i trend ten utrzyma się prawdopodobnie przez cały obecny rok.
Podobnie sprawa się ma z czterema innymi megatrendami, które w minionych latach rosły w siłę, aby swoją kulminację osiągnąć właśnie teraz – niejako wbrew pandemii. Pierwszym jest rosnący udział surowców naturalnych w produkcji polimerów, zwłaszcza opakowań, a także towarzysząca mu presja na wzrost recyklingowalności tworzyw i szerzej: wprowadzenia gospodarki obiegu zamkniętego (więcej na ten temat przeczytasz w numerze 6/2020 Platime Magazine).
Drugi trend polega na wzroście roli automatyzacji i robotyzacji produkcji w kształtowaniu konkurencyjności przedsiębiorstw na rynkach lokalnych i międzynarodowych. Dotyczy to zwłaszcza sektora MŚP, który coraz wyraźniej dostrzega korzyści płynące z wdrażania środków automatyki, zarezerwowanych do tej pory dla dużych graczy rynkowych.
Z automatyzacją związany jest także inny megatrend: rosnące zainteresowanie maszynami elektrycznymi i hybrydowymi jako alternatywą dla systemów hydraulicznych i pneumatycznych. Wszystko zaś spaja jedna nadrzędna koncepcja określana jako Przemysł 4.0., a sprowadzająca się do integracji poszczególnych komponentów procesów technologicznych w jednej sieci i tworzenia tzw. inteligentnych fabryk, w których człowiek raczej nadzoruje niż wykonuje poszczególne czynności. Przyjrzyjmy się każdemu z tych trendów z osobna.
